Eğer bugün sana tüm Web3 uygulama mimarisini yeniden tasarlama şansı verilseydi - nereden başlardın?
Sözde intent-centric mimari, açıkça söylemek gerekirse, "kullanıcının ne istediği" ni birinci öncelikli ihtiyaç haline getirmektir; artık butonların arkasındaki gizli parametreler değil, sistemin tamamının çalışmasının merkezidir.
Kullanıcı sadece "Ne yapmak istediğini" açıklamak zorundadır, geri kalan eşleştirme, koşul kısıtlamaları, karşı tarafın bulunması ve son teslimat, sistem tarafından otomatik olarak koordine edilir.
Örneğin şöyle diyorum: "100 stETH ile eşdeğer RWA varlıkları değiştirmek istiyorum, en iyi fiyat-performans oranı olmalı ve bugün içinde tamamlanmalı."
Eğer bu işlemi kendin yapmak istersen, ya yönlendirme için agregatörler bulmalısın ya da birden fazla havuzda emir vermeli, karşılaştırmalı ve işlemin gerçekleşmesini beklemelisin, ama bu kesin olarak gerçekleşmeyebilir. Ancak niyet odaklı bir sistemde, bu ihtiyaç net bir niyete ayrıştırılacak, yayımlanacak ve bunu gerçekleştirebilecek çözücüler tarafından işlenip sonuçlandırılacaktır.
Anoma bu sistemi dört ana modüle ayırdı: 1⃣Niyet: Kullanıcının arzusu, kısıtlama koşulları 2⃣Karşıtaraf Keşfi: Eşleşebilecek bir taraf bulun 3⃣Çözüm: En iyi çözümü bulmak 4⃣Yerleşim: Nihai teslimat ve zincir üzerinde anlaşma Bu dört parça aslında gelecekteki uygulamaların en küçük ortak paydasını oluşturuyor.
Tanıdığınız birçok karmaşık DApp, örneğin OpenSea, Gitcoin, CoWSwap, temelde bu birkaç eylem etrafında çalışıyor. Ancak geleneksel yapı bu süreci ağır ve dağınık hale getiriyor, kullanıcı deneyimi tutarsızlaşıyor ve geliştirme zorluğu artıyor.
İçerik merkezli olmanın avantajı, her şeyi soyutlamak ve standartlaştırmaktır. En önemlisi, merkeziyetsiz özellikler taşımaktadır.
Anoma'nın tasarımında, solver ve settlement açık bir ağa sahiptir, herkes fulfill intent'in bir katılımcısı olabilir, merkezi bir router değil, ayrıca varsayılan olarak önceden ayarlanmış "tek yol" değildir.
Ve bu sadece başlangıç, Anoma daha sonra kimlik, veri akışı kontrolü gibi daha temel konuları ele alacak. Tüm niyet mimarisi, "son akıllı sözleşmeler dönemi"nin girişi olabilir.
Kişisel olarak intent-centric mimarisine oldukça umutluyum ve onun, geçmişte "hesap modeli" ve "EVM" gibi, zincir üzerindeki uygulamaların yapısını yeniden tanımlama şansına sahip olduğunu düşünüyorum.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Eğer bugün sana tüm Web3 uygulama mimarisini yeniden tasarlama şansı verilseydi - nereden başlardın?
Sözde intent-centric mimari, açıkça söylemek gerekirse, "kullanıcının ne istediği" ni birinci öncelikli ihtiyaç haline getirmektir; artık butonların arkasındaki gizli parametreler değil, sistemin tamamının çalışmasının merkezidir.
Kullanıcı sadece "Ne yapmak istediğini" açıklamak zorundadır, geri kalan eşleştirme, koşul kısıtlamaları, karşı tarafın bulunması ve son teslimat, sistem tarafından otomatik olarak koordine edilir.
Örneğin şöyle diyorum: "100 stETH ile eşdeğer RWA varlıkları değiştirmek istiyorum, en iyi fiyat-performans oranı olmalı ve bugün içinde tamamlanmalı."
Eğer bu işlemi kendin yapmak istersen, ya yönlendirme için agregatörler bulmalısın ya da birden fazla havuzda emir vermeli, karşılaştırmalı ve işlemin gerçekleşmesini beklemelisin, ama bu kesin olarak gerçekleşmeyebilir. Ancak niyet odaklı bir sistemde, bu ihtiyaç net bir niyete ayrıştırılacak, yayımlanacak ve bunu gerçekleştirebilecek çözücüler tarafından işlenip sonuçlandırılacaktır.
Anoma bu sistemi dört ana modüle ayırdı:
1⃣Niyet: Kullanıcının arzusu, kısıtlama koşulları
2⃣Karşıtaraf Keşfi: Eşleşebilecek bir taraf bulun
3⃣Çözüm: En iyi çözümü bulmak
4⃣Yerleşim: Nihai teslimat ve zincir üzerinde anlaşma
Bu dört parça aslında gelecekteki uygulamaların en küçük ortak paydasını oluşturuyor.
Tanıdığınız birçok karmaşık DApp, örneğin OpenSea, Gitcoin, CoWSwap, temelde bu birkaç eylem etrafında çalışıyor. Ancak geleneksel yapı bu süreci ağır ve dağınık hale getiriyor, kullanıcı deneyimi tutarsızlaşıyor ve geliştirme zorluğu artıyor.
İçerik merkezli olmanın avantajı, her şeyi soyutlamak ve standartlaştırmaktır. En önemlisi, merkeziyetsiz özellikler taşımaktadır.
Anoma'nın tasarımında, solver ve settlement açık bir ağa sahiptir, herkes fulfill intent'in bir katılımcısı olabilir, merkezi bir router değil, ayrıca varsayılan olarak önceden ayarlanmış "tek yol" değildir.
Ve bu sadece başlangıç, Anoma daha sonra kimlik, veri akışı kontrolü gibi daha temel konuları ele alacak. Tüm niyet mimarisi, "son akıllı sözleşmeler dönemi"nin girişi olabilir.
Kişisel olarak intent-centric mimarisine oldukça umutluyum ve onun, geçmişte "hesap modeli" ve "EVM" gibi, zincir üzerindeki uygulamaların yapısını yeniden tanımlama şansına sahip olduğunu düşünüyorum.