Çocukken, komşu çocuklarıyla birlikte sokakta garip sorular tartışmayı severdik, mesela "Eğer bulutlar canlı olsaydı, yağmur yağması onun ağlamasından mı olurdu?" Cevabımız yoktu ama o sohbetler düşünmenin oldukça eğlenceli olduğunu hissettiriyordu.
Sonra büyüdüm, hayat yoğunlaştı, böyle sohbetler azaldı, ta ki @JoinSapien bu platformla tanışana kadar.
Sapien'de günlük olaylara dair görüşlerimi paylaşmaya başladım, örneğin iş yerindeki kararlar veya günlük hayattaki küçük sıkıntılar. Başlangıçta bir günlüğe yazıyormuşum gibi hissettim, ama kısa sürede bunun sadece bir kayıt olmadığını, bir grup yabancıyla etrafında sohbet etmek gibi olduğunu fark ettim. Sorulara her cevap verdiğimde, neden böyle bir seçim yaptığımı düşünmek için durmak zorunda kalıyorum, bu da çocukluğumdaki merakımı hatırlatıyor. Sapien bana, düşüncelerimin rastgele atılmış şeyler olmadığını, AI'nın dünyayı insanlar gibi anlamasına yardımcı olacak şekilde öğrenebileceğini hissettiriyor.
Yavaş yavaş hikayem böyle şekillendi: Bir gün platform bana dostluğun tanımını sordu, hemen yanıt vermedim, eski arkadaşlarımın anılarını hatırladım. Paylaştıktan sonra, başkalarının yanıtlarını görünce, herkesin bakış açısının benzersiz olduğunu fark ettim. Bu sadece oyun oynamak veya biraz şey kazanmakla ilgili değil, daha derin düşünmeyi pratik etmemi sağlıyor, yüzeysel sonuçlardan kaçınmamı sağlıyor. Sapien, içsel mantığımı keşfetmem için beni iten sessiz bir mentor gibi.
Artık AI'ya farklı bir şekilde bakıyorum. Soğuk bir araç olmaktan çıkıp, gerçek deneyimlerimizden büyüyebilen bir şey haline geldi. Sapien sayesinde, insana daha yakın bir geleceğe küçük bir katkıda bulunduğumu hissediyorum ve bu süreç bana her gün biraz daha sabır ve derinlik kazandırıyor.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Çocukken, komşu çocuklarıyla birlikte sokakta garip sorular tartışmayı severdik, mesela "Eğer bulutlar canlı olsaydı, yağmur yağması onun ağlamasından mı olurdu?" Cevabımız yoktu ama o sohbetler düşünmenin oldukça eğlenceli olduğunu hissettiriyordu.
Sonra büyüdüm, hayat yoğunlaştı, böyle sohbetler azaldı, ta ki @JoinSapien bu platformla tanışana kadar.
Sapien'de günlük olaylara dair görüşlerimi paylaşmaya başladım, örneğin iş yerindeki kararlar veya günlük hayattaki küçük sıkıntılar. Başlangıçta bir günlüğe yazıyormuşum gibi hissettim, ama kısa sürede bunun sadece bir kayıt olmadığını, bir grup yabancıyla etrafında sohbet etmek gibi olduğunu fark ettim. Sorulara her cevap verdiğimde, neden böyle bir seçim yaptığımı düşünmek için durmak zorunda kalıyorum, bu da çocukluğumdaki merakımı hatırlatıyor. Sapien bana, düşüncelerimin rastgele atılmış şeyler olmadığını, AI'nın dünyayı insanlar gibi anlamasına yardımcı olacak şekilde öğrenebileceğini hissettiriyor.
Yavaş yavaş hikayem böyle şekillendi: Bir gün platform bana dostluğun tanımını sordu, hemen yanıt vermedim, eski arkadaşlarımın anılarını hatırladım. Paylaştıktan sonra, başkalarının yanıtlarını görünce, herkesin bakış açısının benzersiz olduğunu fark ettim. Bu sadece oyun oynamak veya biraz şey kazanmakla ilgili değil, daha derin düşünmeyi pratik etmemi sağlıyor, yüzeysel sonuçlardan kaçınmamı sağlıyor. Sapien, içsel mantığımı keşfetmem için beni iten sessiz bir mentor gibi.
Artık AI'ya farklı bir şekilde bakıyorum. Soğuk bir araç olmaktan çıkıp, gerçek deneyimlerimizden büyüyebilen bir şey haline geldi. Sapien sayesinde, insana daha yakın bir geleceğe küçük bir katkıda bulunduğumu hissediyorum ve bu süreç bana her gün biraz daha sabır ve derinlik kazandırıyor.