Orijinal kaynak: @concodanomics, para politikası analisti Orijinal derleme: BlockBeats Küresel piyasada likidite azalması başladı ve yüz milyarlarca rezerv sistemden çıkacak. Ancak bu indirim sadece riskli varlıkları dizginlemede başarısız olmakla kalmaz, aynı zamanda gizli piyasaların sıkılaşmasına da yol açarak Fed'in repo piyasasındaki likiditenin önemli bir rol oynayacağı bir dönüşe gerek kalmadan yeniden gevşetmesine izin verebilir.
Daha yakın zamanlarda, Fed'in sıkılaştırma politikası konusundaki sessizliği ve eylemsizliğinin finansal makinenin riskli varlıkları artırmasına neden olduğu "politika sinyallerinin" etkilerine tanık olduk. "TGA Eki" Tarihteki En Kötü Ralliyi Bitiremedi - Piyasanın Daha Fazla Sıkıştırılması Gerekiyor.
ABD hükümeti faturaları ödemek için banka hesaplarını (TGA) doldururken, QT (nicel sıkılaştırma) yoluyla Fed'in bilançosunu küçültüyor. Ardından gelen rezerv düşüşü çok şiddetli olursa, Fed en kritik fonlama piyasasında bir sürprizle karşı karşıya kalabilir...
Repo piyasası, ABD imparatorluğunun finans motorunun yağlayıcısıdır. Onsuz, dolar likiditesi donuk olurdu. Tahkim işlemleri (vadeli işlemlere dayalı spreadler gibi) aracılığıyla Hazine nakit piyasası ile vadeli işlem piyasasını bir araya getirmek, birçok işlevinden yalnızca biridir.
Ama en önemlisi, repo piyasası "teminatlı" dolar kredilerinin dünya çapında gelişmesine izin verdi. Karmaşık görünüyor, ancak gerçekte sadece nakit borç verenlerle (düz dolarlara yatırım yapmak zorunda olan para fonları gibi) nakit borç alanlarla (kaldıraçlı pozisyonları finanse etmek zorunda olan hedge fonlar gibi) eşleşen bir pazar.
Bu, Conk'un Repo Market Conga'sı (Repo Conga) ortaya çıktığında netleşti. Repo piyasası, fonlama maliyetlerinin üzerine bir spread yükleyerek kar elde etmek isteyen bir piyasa katılımcıları zinciridir. Nakit borç verenler, "sofistike" borçlulara, aracı olarak marj talep eden satıcılar aracılığıyla kredi verirler.
Tipik bir "konga dansı"nda, para piyasası fonları (MMF'ler) Fed'in büyük tüccarlarına borç verirler, onlar da daha sonra daha küçük menkul kıymet tüccarlarına borç verirler ve onlar da daha sonra kredi sağlayan hedge fonları gibi kaldıraçlı yatırımlara borç verir. Repo piyasasının amacı, istikrarlı bir likidite akışı sağlamaktı ve muhteşem bir şekilde başarılı oldu.
Repo piyasası, her biri likidite sağlamada benzersiz bir rol oynayan birden fazla segmentten oluşur. En tepede, üç taraflı repolar, nakit borç verenlerin (çoğunlukla MMF'ler gibi varlık yöneticileri), repo piyasasının geri kalanına nakit dağıtmakla görevli olan Fed'in birincil aracılarına borç vermesine izin verir.
Büyük bayiler daha sonra bu fonları "bayiden bayiye" piyasada borç alarak ve daha yüksek marjlar talep ederek kar elde etmeye çalışır. Daha küçük menkul kıymet tüccarları, "satıcıdan müşteriye" bir piyasada müşterilere nakit borç vermek için daha yüksek ücretler talep edecek...
En azından, repo piyasasının böyle çalışması gerekiyor. Bununla birlikte, son olaylarda, artan piyasa karmaşıklığı ve hatta aşırı likidite sorunlu hale geldi. Ancak ironik bir şekilde, bu liderlere piyasayı canlandırmak için özel bir "QE dışı" araç, yani "repo piyasası itfaları" sağlayacaktır.
Eylül 2019'da "repocalypse" gözümüzün önünde belirdi. Para piyasası oranları ve hatta Fed'in kilit politika faizi olan Fed fon oranı, hedef aralığın üzerine çıktı. Fed'in tepkisi, "fazla teminat"tan "fazla nakit" rejimine geçişin başlangıcı oldu.
İlk resmi QT (niceliksel sıkılaştırma) ile bilançosunu küçültmeye çalıştıktan sonra Fed, 180'lik bir QE (niceliksel genişleme) gerçekleştirdi ve faiz oranlarını nakit akışının kapsamı dahilinde geri çekmek için bankacılık sistemine rezervler enjekte etti. o zamandan beri başladı.
Ardından, "repo piyasası krizinden" ve sonraki QE turundan sadece birkaç ay sonra, COVID-19 piyasa paniği başladı. Benzeri görülmemiş bir belirsizliğin ortasında Fed, döviz takaslarından eurodolarlara kadar her kilit piyasada likidite azlığını azaltmak için büyük rezervler enjekte etti.
Fed'in para politikası sonunda mali paniği yatıştırdı, ancak QE devam etti. 2021'de rezervler daha da bollaştı. Bununla birlikte, ABD hükümeti, beklenen faydalarda keskin bir artışın ardından 2021'in sonuna kadar çek hesabı TGA'da (Hazine Genel Hesabı) rekor bakiyeler biriktirirken, nakit akışı ABD merkez bankasında durmadı. Bu, hükümet TGA'daki fonları bankacılık sistemine gönderdiğinde daha fazla likiditenin kilidini açar.
Ekonomiye veya finansal varlıklara yatırılamayan nakit bakiyeleri olan "nötrleştirme rezervleri", likidite rezervlerine dönüştürülerek bankacılık sistemine beslenir ve bankaların defterlerini dengelemek için mevduat yaratmalarına neden olur. "Nakit seli" saçma boyutlara ulaştı ve bundan önce bile, COVID piyasa paniği zirveye ulaştıktan hemen sonra, nakit bolluğu o kadar kötüydü ki, düzenleyiciler bankaların bilançolarının boyutuna uygulanan düzenlemeleri atlamalarına izin vermek zorunda kaldılar. .
Nisan 2020'de düzenleyiciler, ABD Hazine tahvillerini ve banka rezervlerini, belirli finansal kurumların elde edebileceği kaldıraç miktarını sınırlayan bir düzenleme olan SLR'den (Ek Kaldıraç Oranı) muaf tuttu. Sonuç olarak, Wall Street fazla parayı emdi. Nakit akışı engellendi.
En azından şimdilik. COVID piyasa paniği yatıştıktan bir yıldan fazla bir süre sonra, SLR muafiyeti insanlık tarihindeki en önemli parasal çılgınlık sırasında sona erdi ve bankaların yüz milyarlarca (şimdi "fazla") rezervi boşaltmasına neden oldu. Bu paranın bir yere gitmesi gerekiyor ve tüm seçenekleri değerlendirdikten sonra, bankalar müşterilerin para yatırma teşvikini kaldırarak, yani negatif mevduat faizi uygulayarak ve yeni fonları reddederek, mevduatları azaltmaya başlıyorlar. Fed satın alma işlemi).
Yatırımcılar, Nisan 2021'de kaldıraç limitlerinin eski durumuna getirilmesinin ardından risk/ödül ve düzenlemeleri değerlendiriyor. Ardından, yatırımcılar MMF'lerin en iyi yatırım olduğuna inandıkları için RRP'ye para aktı. Nakit borç verenler, getiri yerine finansal güvenlik ve likiditeyi tercih ederler. Para fonları idealdir, bu nedenle mali teşvikteki trilyonlar sonunda Fed'in RRP'sine akar. Ana finansal boru hatları - büyük bankaların ve büyük bayilerinkiler - zaten bloke edilmiş durumda. Sonuç olarak, Fed'in ters repo operasyonlarına büyük yatırım yapan MMF'lere bir "nakit akışı" kanalize edildi.
Fed'in RRP'si artık sistemdeki fazla nakit ve teminat arasındaki dengeyi ölçmek için bir ölçüt. Küresel finans devleri fonları RRP'ye yönlendirirse, nakit bol olacaktır. RRP bakiyesi sıfıra düşmedikçe sistemde yine çok fazla para olacaktır.
Aslında, nakit o kadar bol ki, bazı repo oranları şimdiden Fed'in repo piyasasındaki risksiz oran olan RRP'sinden daha düşük. Bir dizi QE, hükümet harcamaları ve düzenleme, Fed'in alt limitini aştı. Fed tarafından yönetilen oranlar bile (TGCR/BGCR) artık RRP oranlarından daha düşük.
RRP'yi yalnızca belirli kuruluşlar kullanabildiğinden (yani, büyük bayiler, Fannie Mae gibi devlet destekli işletmeler ve en önde gelen para piyasası fonları), diğer tüm kuruluşlar, zaten tamamen finanse edilen işlemlere göre derin bir indirimle daha düşük oranı kabul etmelidir Sağlayıcılar kredi sağlar .
Trilyonlarca fazla nakit bir şekilde ortadan kalkmadıkça (“fazla nakit” çağının sonu işaret ediyor), Fed'in RRP olanağının kullanımı yüksek kalmaya devam edecek ve bazı repo oranları risksiz bölgenin altına düşecek. Likidite bol kalacak ve 2019'un tekrarı şüpheli.
Ancak "fazla teminata" dönmeye çalışma dönemi başladığı için bu da değişebilir. QT ve "TGA Eki" banka rezervlerini sistemden kaldıracaktır. Ayrıca, repo faizlerindeki artış ancak repo piyasasının doğası gereği mümkün olmuştur. Ancak bugün, RRP nakitle aynı hizada olduğu için bunun gerçekleşmesi pek olası değil.
Oranlar 2019'da olduğu gibi yükselmeye başlarsa, RRP'deki trilyonlar, bir "repo piyasası krizine" karşı sondan bir önceki savunma hattı görevi görecek. Nakit borç verenler, daha yüksek getiri için RRP'den nakit çekecektir. Reddederlerse, Fed'in SRF'si "QE dışı" son çare borç veren olarak hareket edecek.
2019 repo piyasası krizine verilen yanıtın aksine, repo piyasasında ticaretin, Fed'in QE'yi yeniden başlatmasına gerek kalmadan teşvik edici olarak görülmesi bekleniyor. Yine bir "resmi dönüşten" kaçınırken, risk duyarlılığını artırmak için başka bir araç olarak hizmet edecektir.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Risk varlıklarındaki daha fazla güç neden Fed faiz indirimlerine bağlı olmak zorunda değil?
Orijinal kaynak: @concodanomics, para politikası analisti Orijinal derleme: BlockBeats Küresel piyasada likidite azalması başladı ve yüz milyarlarca rezerv sistemden çıkacak. Ancak bu indirim sadece riskli varlıkları dizginlemede başarısız olmakla kalmaz, aynı zamanda gizli piyasaların sıkılaşmasına da yol açarak Fed'in repo piyasasındaki likiditenin önemli bir rol oynayacağı bir dönüşe gerek kalmadan yeniden gevşetmesine izin verebilir.
Daha yakın zamanlarda, Fed'in sıkılaştırma politikası konusundaki sessizliği ve eylemsizliğinin finansal makinenin riskli varlıkları artırmasına neden olduğu "politika sinyallerinin" etkilerine tanık olduk. "TGA Eki" Tarihteki En Kötü Ralliyi Bitiremedi - Piyasanın Daha Fazla Sıkıştırılması Gerekiyor.
ABD hükümeti faturaları ödemek için banka hesaplarını (TGA) doldururken, QT (nicel sıkılaştırma) yoluyla Fed'in bilançosunu küçültüyor. Ardından gelen rezerv düşüşü çok şiddetli olursa, Fed en kritik fonlama piyasasında bir sürprizle karşı karşıya kalabilir...
Repo piyasası, ABD imparatorluğunun finans motorunun yağlayıcısıdır. Onsuz, dolar likiditesi donuk olurdu. Tahkim işlemleri (vadeli işlemlere dayalı spreadler gibi) aracılığıyla Hazine nakit piyasası ile vadeli işlem piyasasını bir araya getirmek, birçok işlevinden yalnızca biridir.
Ama en önemlisi, repo piyasası "teminatlı" dolar kredilerinin dünya çapında gelişmesine izin verdi. Karmaşık görünüyor, ancak gerçekte sadece nakit borç verenlerle (düz dolarlara yatırım yapmak zorunda olan para fonları gibi) nakit borç alanlarla (kaldıraçlı pozisyonları finanse etmek zorunda olan hedge fonlar gibi) eşleşen bir pazar.
Bu, Conk'un Repo Market Conga'sı (Repo Conga) ortaya çıktığında netleşti. Repo piyasası, fonlama maliyetlerinin üzerine bir spread yükleyerek kar elde etmek isteyen bir piyasa katılımcıları zinciridir. Nakit borç verenler, "sofistike" borçlulara, aracı olarak marj talep eden satıcılar aracılığıyla kredi verirler.
Tipik bir "konga dansı"nda, para piyasası fonları (MMF'ler) Fed'in büyük tüccarlarına borç verirler, onlar da daha sonra daha küçük menkul kıymet tüccarlarına borç verirler ve onlar da daha sonra kredi sağlayan hedge fonları gibi kaldıraçlı yatırımlara borç verir. Repo piyasasının amacı, istikrarlı bir likidite akışı sağlamaktı ve muhteşem bir şekilde başarılı oldu.
Repo piyasası, her biri likidite sağlamada benzersiz bir rol oynayan birden fazla segmentten oluşur. En tepede, üç taraflı repolar, nakit borç verenlerin (çoğunlukla MMF'ler gibi varlık yöneticileri), repo piyasasının geri kalanına nakit dağıtmakla görevli olan Fed'in birincil aracılarına borç vermesine izin verir.
Büyük bayiler daha sonra bu fonları "bayiden bayiye" piyasada borç alarak ve daha yüksek marjlar talep ederek kar elde etmeye çalışır. Daha küçük menkul kıymet tüccarları, "satıcıdan müşteriye" bir piyasada müşterilere nakit borç vermek için daha yüksek ücretler talep edecek...
En azından, repo piyasasının böyle çalışması gerekiyor. Bununla birlikte, son olaylarda, artan piyasa karmaşıklığı ve hatta aşırı likidite sorunlu hale geldi. Ancak ironik bir şekilde, bu liderlere piyasayı canlandırmak için özel bir "QE dışı" araç, yani "repo piyasası itfaları" sağlayacaktır.
Eylül 2019'da "repocalypse" gözümüzün önünde belirdi. Para piyasası oranları ve hatta Fed'in kilit politika faizi olan Fed fon oranı, hedef aralığın üzerine çıktı. Fed'in tepkisi, "fazla teminat"tan "fazla nakit" rejimine geçişin başlangıcı oldu.
İlk resmi QT (niceliksel sıkılaştırma) ile bilançosunu küçültmeye çalıştıktan sonra Fed, 180'lik bir QE (niceliksel genişleme) gerçekleştirdi ve faiz oranlarını nakit akışının kapsamı dahilinde geri çekmek için bankacılık sistemine rezervler enjekte etti. o zamandan beri başladı.
Ardından, "repo piyasası krizinden" ve sonraki QE turundan sadece birkaç ay sonra, COVID-19 piyasa paniği başladı. Benzeri görülmemiş bir belirsizliğin ortasında Fed, döviz takaslarından eurodolarlara kadar her kilit piyasada likidite azlığını azaltmak için büyük rezervler enjekte etti.
Fed'in para politikası sonunda mali paniği yatıştırdı, ancak QE devam etti. 2021'de rezervler daha da bollaştı. Bununla birlikte, ABD hükümeti, beklenen faydalarda keskin bir artışın ardından 2021'in sonuna kadar çek hesabı TGA'da (Hazine Genel Hesabı) rekor bakiyeler biriktirirken, nakit akışı ABD merkez bankasında durmadı. Bu, hükümet TGA'daki fonları bankacılık sistemine gönderdiğinde daha fazla likiditenin kilidini açar.
Ekonomiye veya finansal varlıklara yatırılamayan nakit bakiyeleri olan "nötrleştirme rezervleri", likidite rezervlerine dönüştürülerek bankacılık sistemine beslenir ve bankaların defterlerini dengelemek için mevduat yaratmalarına neden olur. "Nakit seli" saçma boyutlara ulaştı ve bundan önce bile, COVID piyasa paniği zirveye ulaştıktan hemen sonra, nakit bolluğu o kadar kötüydü ki, düzenleyiciler bankaların bilançolarının boyutuna uygulanan düzenlemeleri atlamalarına izin vermek zorunda kaldılar. .
Nisan 2020'de düzenleyiciler, ABD Hazine tahvillerini ve banka rezervlerini, belirli finansal kurumların elde edebileceği kaldıraç miktarını sınırlayan bir düzenleme olan SLR'den (Ek Kaldıraç Oranı) muaf tuttu. Sonuç olarak, Wall Street fazla parayı emdi. Nakit akışı engellendi.
En azından şimdilik. COVID piyasa paniği yatıştıktan bir yıldan fazla bir süre sonra, SLR muafiyeti insanlık tarihindeki en önemli parasal çılgınlık sırasında sona erdi ve bankaların yüz milyarlarca (şimdi "fazla") rezervi boşaltmasına neden oldu. Bu paranın bir yere gitmesi gerekiyor ve tüm seçenekleri değerlendirdikten sonra, bankalar müşterilerin para yatırma teşvikini kaldırarak, yani negatif mevduat faizi uygulayarak ve yeni fonları reddederek, mevduatları azaltmaya başlıyorlar. Fed satın alma işlemi).
Yatırımcılar, Nisan 2021'de kaldıraç limitlerinin eski durumuna getirilmesinin ardından risk/ödül ve düzenlemeleri değerlendiriyor. Ardından, yatırımcılar MMF'lerin en iyi yatırım olduğuna inandıkları için RRP'ye para aktı. Nakit borç verenler, getiri yerine finansal güvenlik ve likiditeyi tercih ederler. Para fonları idealdir, bu nedenle mali teşvikteki trilyonlar sonunda Fed'in RRP'sine akar. Ana finansal boru hatları - büyük bankaların ve büyük bayilerinkiler - zaten bloke edilmiş durumda. Sonuç olarak, Fed'in ters repo operasyonlarına büyük yatırım yapan MMF'lere bir "nakit akışı" kanalize edildi.
Fed'in RRP'si artık sistemdeki fazla nakit ve teminat arasındaki dengeyi ölçmek için bir ölçüt. Küresel finans devleri fonları RRP'ye yönlendirirse, nakit bol olacaktır. RRP bakiyesi sıfıra düşmedikçe sistemde yine çok fazla para olacaktır.
Aslında, nakit o kadar bol ki, bazı repo oranları şimdiden Fed'in repo piyasasındaki risksiz oran olan RRP'sinden daha düşük. Bir dizi QE, hükümet harcamaları ve düzenleme, Fed'in alt limitini aştı. Fed tarafından yönetilen oranlar bile (TGCR/BGCR) artık RRP oranlarından daha düşük.
RRP'yi yalnızca belirli kuruluşlar kullanabildiğinden (yani, büyük bayiler, Fannie Mae gibi devlet destekli işletmeler ve en önde gelen para piyasası fonları), diğer tüm kuruluşlar, zaten tamamen finanse edilen işlemlere göre derin bir indirimle daha düşük oranı kabul etmelidir Sağlayıcılar kredi sağlar .
Trilyonlarca fazla nakit bir şekilde ortadan kalkmadıkça (“fazla nakit” çağının sonu işaret ediyor), Fed'in RRP olanağının kullanımı yüksek kalmaya devam edecek ve bazı repo oranları risksiz bölgenin altına düşecek. Likidite bol kalacak ve 2019'un tekrarı şüpheli.
Ancak "fazla teminata" dönmeye çalışma dönemi başladığı için bu da değişebilir. QT ve "TGA Eki" banka rezervlerini sistemden kaldıracaktır. Ayrıca, repo faizlerindeki artış ancak repo piyasasının doğası gereği mümkün olmuştur. Ancak bugün, RRP nakitle aynı hizada olduğu için bunun gerçekleşmesi pek olası değil.
Oranlar 2019'da olduğu gibi yükselmeye başlarsa, RRP'deki trilyonlar, bir "repo piyasası krizine" karşı sondan bir önceki savunma hattı görevi görecek. Nakit borç verenler, daha yüksek getiri için RRP'den nakit çekecektir. Reddederlerse, Fed'in SRF'si "QE dışı" son çare borç veren olarak hareket edecek.
2019 repo piyasası krizine verilen yanıtın aksine, repo piyasasında ticaretin, Fed'in QE'yi yeniden başlatmasına gerek kalmadan teşvik edici olarak görülmesi bekleniyor. Yine bir "resmi dönüşten" kaçınırken, risk duyarlılığını artırmak için başka bir araç olarak hizmet edecektir.